by Son yıllarda mutluluk üzerine ne kadar çok konuşulduğunun farkında mısınız? Mutluluk arayışı hiç bu kadar yoğun yaşanmamıştı herhalde. Konuyla ilgili art arda basılan kitaplar, 10 adımda özetlenen hızlı formüller, ilan panoları ve reklam spotlarındaki mutluluk çağrıları, psikoloji ve kadın dergilerindeki geniş dosyalar, nasıl bir “mutluluk patlaması” yaşandığını gösteriyor.
Özellikle pozitif psikolojinin olumlu duyguların, iyimserliğin ve umut etmenin ruhsal sağlığa faydalı olacağına dair çalışmalarıyla birlikte psikolog ve mutluluk gurularının “derin nefes alın, şükredin, olumsuz düşünceleri kafanızdan atın, gülümseyin” gibi önerileri peynir ekmek gibi pazarlanıyor. Şimdi mutluluk hedeften de öte normatif bir anlam kazanmış durumda.
Peki, mutsuz olmaya hiç mi hakkımız yok?
Günlük hayatın koşturması, yaşanan hayal kırıklıkları ve üzüntüler, başarısızlıklar, teknolojik dünyanın yalnızlığı da mutsuz kılabiliyor bizi. Ve bu şartlarda mutlu olmaya zorlanıyor ve sanki mutsuzluk en büyük günahmış gibi mutsuzluğumuzdan suçluluk duyuyor, kendimizi eksik hissediyoruz. Oysa gerçek hayat, kimi yaşam gurularının önerdiği “gülümseyin, pozitif düşünün ve tüm güzellikler sizinle olacak” tablosundan çok daha farklı ve can yakıcı.
“Mutluluk varış değil, bir yolculuk. Pek çokları mutluluğu insandan daha yüksekte ararlar, bazıları da daha alçakta. Oysa mutluluk insanın boyu hizasındadır” diyen Konfüçyüs gibi mutluluğun mutsuzluğu da kapsadığını unutmadan, bugünkü ve şimdiki mutsuzluklarımızdan beslenerek, daha gerçek bir hayat sürdürebiliriz. Mutlu olmayı kafaya takmadan mutlu olmak sizin elinizde!
Elle
