by Brezilya karşısında tarihi bir zafer elde eden “üstün Alman teknolojisi” ve Hollanda karşısında sabrının sonunu selamete erdiren Arjantin. Bu iki farklı testi şimdi 1990 İtalya’nın rövanşı için sahaya çıkıyor.
O zamanki adıyla Batı Almanya olarak turnuvaya katılan Almanlar, Arjantin’i 1-0 mağlup ederek kupayı kazanmıştı. Berlin Duvarı’nın yıkılmasının ardından ise tek bayrak ve tek takım altında birleşen Almanlar, Dünya Kupaları’nda istediklerini bulamadılar. Ancak 2014, bu seriyi kırmak için büyük bir fırsat sundu onlara.
İspanya, İtalya gibi takımların erken havlu attığı bu turnuvanın ilk gününde Portekiz’e karşı sansasyonel bir galibiyet alan Almanya’da , Löw’ün, Lahm’ı savunmanın önünde görevlendirmesi ve sağ kanatta Mustafi’yi görevlendirmesi, hem orta sahadaki Khedira- Schweinsteiger-Kroos düzenini bozdu hem de Almanya’nın kanat etkinliğini azalttı. Mesut Özil’in zaten hali hazırda kötü bir turnuva geçirdiğini düşündüğümüzde hücum gücü yarı yarıya düştü Almanların. Cezayir maçında 120 dakikaya kadar uzayan mücadelede, Cezayir’in akıllı ve mücadeleci oyununun yanı sıra yukarıda bahsettiğim nedenler Almanların etkinliğini azaltmıştı. Fransa maçında ise, “horozların” sakin ve geriye düşmelerine rağmen oynadıkları kontrollü futbol aslında yine onların işine gelmedi. Ancak Brezilya maçında, ev sahibinin şuursuzca kurmaya çalıştığı baskı felakete dönüştü. Aslında her şey çok basit. Almanlar, kendileriyle başa baş oynayan takımlara karşı daha rahat bir futbol oynuyor. Brezilya’nın ilk 10 dakikada orta sahanın kontrolünü tamamen kaybedip oyundan düşmesinde hücum alanına daha çok yaklaşmaları yatıyor. Ancak aynı Almanya, Fransa ve Cezayir maçlarında kapalı ve sakin oynayan bu iki takıma karşı bir hayli zorlanmıştı.
Turnuva başından beri Messi’nin sırtında giden ve Di Maria’nın efektif oyunuyla yarı finale gelen “tangocular”, Hollanda maçında da yine sakin ve kontrollü oynayarak, “yenemiyorsan yenilme” felsefesini uyguladılar. Bunda başarılı olmayı da başardılar. Bu turnuvaya diğer dünya kupalarına göre düşük profilli bir defans hattıyla gelen tangocularda, Mascherano ve Garay’ın savaşçı ruhu takım için çok önemli. Di Maria’nın yokluğu onları hücum alanında bir hayli etkiliyor ve bu final için kritik olabilir. Lavezzi, Hollanda maçının ilk yarısında saman alevi gibi parlayıp sönerken Higuain’in hayat belirtisi, Arjantin’i 1990 İtalya’nın rövanşı için panzerlerin karşısına dikmeye yetti.
Almanya’nın disiplinli ve birbirini tanıyan futbolculardan (2006 Almanya Dünya Kupası jenerasyonu) kurulu olması onları iki adım öne çıkarıyor final maçında. Son Brezilya destanının ardından takımın özgüveni de şu anda tavan yapmış olmalı. Arjantin’in finalde şansının olması için onları finale taşıyan doğruları yine sahaya yansıtması gerekiyor. O da savunmada bekleyerek, rakibe pozisyon vermeden maçı uzatmalara ve belki de penaltılara taşımak olabilir. Tabi Messi denen çocuk sahneye çıkıp bir şeyler yaparsa kupaya daha çabuk da uzanabilirler.
