by True Detective dizisini ne kadar sevdiysek ilk sezon jeneriğini yüz kat fazla sevdik. Jenerik başlar başlamaz ürkütücü, melankolik ve gizemli havanın etkisine kapıldık. İlk sezon bitene kadar saygıda kusur etmedik, bir kez bile jeneriği atlamadık. Sezar’ın hakkı Sezar’a sözünü layıkıyla yerine getirdik.
The Handsome Family grubunu bilmeyenler için harika bir keşif olmuştur True Detective. ‘Opening song’ deyiminin hakkını veren parçanın adeta dizi için yazıldığını zannedebilirdik. Eğer ki Far From Any Road şarkısının, grubun 2003 yılında çıkardığı Singing Bones albümünün en iyi parçalarından biri olduğunu bilmeseydik… Özetle; mükemmel sezon, mükemmel jenerik!
Birinci sezona veda etmek ağır geldi. Hem öyküye, hem Matthew McConaughey ve Woody Harrelson ikilisine hem de jeneriğe veda ediyorduk. İçimiz sızlamadı desek yalan olur.
Yine de sadık birer izleyici olarak 2. sezonun başlamasını iple çektik. Ve tabii jeneriği de.
2. sezonun başlayacağını duyduğumuz anda ‘jenerik’ alarmları çalmaya başladı aklımızın bir köşesinde. Jeneriği izlediğimizde ne yalan söyleyelim bir hayal kırıklığı yaşamadık değil.
Leonard Cohen’a ait Nevermind, oldukça güzel olmasının yanı sıra vurucu etkiyi yapamıyor izleyici üzerinde. İlk sezona göre daha cürretkar bir seçim olduğu ortada. Ürkütücülük payı bir doz arttırılmış. Ama yalnızca jenerikte!
True Detective’in ilk sezonunu izleyenler için fırtına sonrası toparlanmayı andıran bir sezon olduğunu üzülerek söylememiz gerekir. Oysaki biz fırtına öncesindeki o tüyler ürperten sessizliği bekliyorduk. Ve fırtınanın kopmasını…
Ne yazık ki ikinci sezon, ilk sezonun gölgesinde kalmaya mecbur. Özetle; idare eder bir sezon, yeterince ‘iyi’ jenerik!
Son derece iyi olan oyuncu kadrosuna rağmen. 2. sezonun ardından aklımızda kalan Leonard Cohen’ın bizi karanlığa davet eden açılış şarkısı…
