Serinletici Sinema Kulübü: Arthur Christmas

2016’nın son haftasına yakışır bir mottomuz var bugün: Yeniden başla!
Hadi gelin yeniden başlayalım! 2016’nın üzerine ‘güle güle’ yazıp, bir avuç kar tanesi serpiştirelim. İşin püf noktası, ‘güzel şeyler olacağına dair umut veren’ rengarenk bir çam ağacı ve birkaç mitolojik kahraman… Tabii bir de film!

Serinletici Sinema Kulübü 2016’ya ‘Arthur Christmas’ filmiyle veda ediyor! Sıcak çikolatanızı alın ve bize katılın.

Sen gerçek misin?
Yaşamımız boyunca hep bir şeylere inanma ihtiyacı hissederiz. Masallara, insanlara, iyilik yapan süper kahramanlara… Çocukken her şey daha basit gibi görünebilir; fakat daha kırılgandır. Tıpkı küçük Gwen’in aklındaki cevapsız sorular gibi. Küçük bir kız olan Gwen, yeni yıla birkaç gün kala Santa’ya bir mektup yazarak Noel hediyesi olarak pembe bir bisiklet ‘rica etti’. Aslında istediği bisiklet değildi; istediği şey efsanevi Noel Baba’nın gerçekte var olduğunu bilmekti.

‘Noel Baba’
Noel Baba ile ilgili anlatılan her şeyi unutun. Eğer bu hikayede esas kahramanın Noel Baba olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Bu kez kahramanımız Noel Baba’nın küçük oğlu Arthur…

Hiçbir çocuk hediyesiz kalmamalı!
Sevgili Arthur tam bir bilmeceydi. Şapşallığına ve sakarlığına karşın tüm kalbiyle Noel’in kusursuz geçmesini dilemekteydi. Bunun ilk kuralı da hiçbir çocuğun hediyesiz kalmamasıydı. Ne var ki geleceğin Noel Babası Steve, bu detayın pek de üzerinde durmamıştı. Steve Noel Baba olmak için yaratıldıysa da Arthur’un saf kalbi bütün planları alt üst edecekti.

‘Hediye Operasyonu’
Noel Baba’nın hediye dağıtma merkezi Steve’den soruluyordu. Hediye dağıtma operasyonu başarıyla sonuçlanacak ve Steve Noel Baba olacaktı. Her şey yolundaydı. Taa ki küçük Gwen’in hediyesi unutulana kadar… Yüz milyonlarca çocuğun hediyesi teslim edildi ama Gwen’in pembe bisikleti bir kenarda unutuldu.

Noel çocuklar içindir, insanlar büyür ve unutur.
Steve’in ‘tek bir hediye’ dediği şey Arthur için ‘hayati bir hediye’ idi. Ve o andan itibaren Arthur imkansız bir göreve kalkıştı. Ne yapıp edip Noel sabahından önce Gwen’in hediyesini çam ağacının altına bırakmalıydı. Arthur’un fikri, büyükbabasını (grandsanta) da harekete geçirdi ve yüzyıllardır kullanılmayan emektar kızak gün yüzüne çıktı. Arthur bundan habersiz olsa da büyükbabasının kendine göre bir amacı vardı.

Ne de olsa Noel çocuklar içindi. Büyüdükçe eski mutlu anılarımız birer yıldız gibi kayarak uzaklaşıyordu. Her şeyde bir mantık arıyorduk; ama bir türlü de bulamıyorduk…

İnanmak, ne olursa olsun inanmaktır!
Tahmin edeceğiniz üzere olabilecek her türlü aksilik oldu. Umutsuzluk ise diz boyuydu. Ama yüreğinizde gerçek bir inanç taşıyorsanız önünüze çıkan talihsizlikler sizi yalnızca yavaşlatabilirdi; amacınızdan şaşmanızı engelleyemezdi. Tıpkı Arthur’un yüreğindeki inanç gibi…

Bir parça sihir.
İmkansıza değil, sihre ve iyiliğe inanıyordu Arthur. Onun inancı sayesinde herkes unuttuğu duyguları hatırlamaya başladı. Bütün aile bir araya gelerek Noel ruhunu doyasıya yaşadı. Kendi mutlulukları küçük bir kızın gülümsemesinde saklıydı çünkü. Çok geçmeden hepsi bunun farkına varmıştı. Noel, miskinlik, bencillik demek değildi; Noel başkalarını mutlu etmekti.

Bu bir mucize!
Bir rivayete göre, yılın bu zamanı mucizeler gerçekleşirmiş. Arthur da bu mucizeden payına düşeni aldı. Pembe bisikletine kavuşan tatlı Gwen’in gülümsemesiydi mükafatı…

‘Yeni yıl’
Hadi gelin yeni bir yıla girerken teknolojiye olan merakımızdan, bencilliğimizden, kendimizi diğer insanlardan üstün görme hevesimizden kurtulalım. En son ne zaman birilerine koşulsuzca iyilik yaptınız? Bu sorunun yanıtını kalbinizde bulduysanız, fazlasıyla şanslı birisiniz demektir.

Hadi gelin, eskiden nasıl biri olduğunuzu hatırlayın. Unutmamak için değil, hatırlamak için yaşayın.

Mutlu yıllar! Neşeniz bol olsun…

Serinletici Sinema Kulübü puanı:

2016’dan son fragman gelsin: