by ‘Kurumuş kalmış monotoni için vaktim yok. Çalışmak için vaktim var. Ve aşk için vaktim var. Geriye başka zaman da kalmıyor’ demiş Coco Chanel.
Bu lafı çerçeveletip duvara asmak gerekiyor. Neden mi? Çünkü insan tembelliğe ve rahata çok kolay alışıyor. Uzun zamandır spora gidiyorsunuz diyelim ve sporun size çok iyi geldiğinin farkındasınız. Ama sporu bırakmak zorunda kaldınız. Tekrar başlamaya ise bir türlü zaman bulamadınız. Ya zamanınız yok, ya mesafe uzak ya da hava çok soğuk… Hep bahane buldunuz durdunuz, oysaki evde kendi kendinize spor yapabilirsiniz pekala.
Birkaç basit hareketle başlayabilirsiniz. Pek istekli değil misiniz? O zaman dans edin. Güzel bir şeyler düşünün ve dans edin; enerjinizin nasıl yükseldiğine inanamayacaksınız.
Aktif olmak, insanı canlı tutan en önemli şey. Eğer kolayı seçerseniz monotoni bataklığı sizi içinize çekiverir. Mesela akşam dışarıda yemek planı yapıyorsunuz. Ama eve gelince yorgun bir günün ardından biraz uzanıp sonrasında bir duş inanılmaz çekici geliyor.
Vücudunuz rahatlama moduna geçince beyniniz de otomatik olarak ona ayak uyduruyor. Ve gelsin birbiri ardına bahaneler: Zaten iş çok yoğun ve stresliydi, yarın için sunum hazırlığı yapmak lazım, evde de yapılacak işler vardı, dışarı yemeğe git gel en az iki saat, ne gerek var ki hem…
Kolay şeyleri bir kenara atın; çünkü kolay olan ne varsa zamanla alışkanlığa dönüşür. Sizler de bir zamanlar gittiğiniz, gezdiğiniz yerleri, eski anılarınızı telefon ya da bilgisayar ekranından izlemek zorunda kalırsınız.
Kendinize bunu yapmayın. Hem kendinizi hem de anılarınızı canlı tutun. Hadi zor yolu seçin ve harekete geçin!
