by Maddi rahatlığa sahip olduğumuzda, daha mutlu bir hayat süreceğimize inanırız, ancak durum düşündüğümüz gibi olmayabilir.
Ekonomi dalında Nobel ödüllü Daniel Kahneman, uzun yıllardır mutluluk üzerine çalışmalar yapıyor. Kolektif çalışmaları maddi zenginlik ve pozitif duygular arasındaki varsayımsal bağın lehine sadece birkaç argüman sunabiliyor. Science dergisinde yayımlanan çalışmalarından birinde, yüksek gelirin otomatik olarak hayata zevk katacağına dair bir inanışın var olduğunu ancak bunun sanılanın aksine oldukça yanıltıcı olduğunu söylüyor.
Ortalamanın üstünde geliri olan kişiler göreceli olarak hayatlarından memnunlar, ancak mutlu anları diğerlerine göre zar zor yaşadıklarını dile getiriyorlar. Daha gerginler ve zevkli uğraşlara daha az vakit ayırabiliyorlar. Dahası, yüksek gelirin hayat tatmini üstündeki etkisi pek de uzun ömürlü görünmüyor. Kişiler gelirlerinin yüksek olmasıyla mutluluk arasındaki ilişkiyi biraz abartıyorlar. Kendi hayatlarını veya başkalarının hayatlarını iyileştirerek daha geleneksel başarı anlayışına odaklanıyorlar.
Şaşırtıcı olsa da, bazı kişilerin yüksek refah düzeyine ulaşınca depresyona girdiğini görüyoruz; hem de buna ulaşmak için çok çalışmış oldukları zamanlara oranla çok daha fazla. Kişi, girişiminin ona fayda sağlayacağı umudunu taşıdığı için yaşadığı olumsuz duygulara katlanabiliyor, ancak amaca ulaştığında finansal başarının onu mutluluğa götürmediğini görüyor ve onu yaşatacak bir şey kalmadığı için umutsuzluğa teslim oluyor. Kendini güçsüz hissetmeye başlıyor, çünkü başka bir bakış açısı yok.
Mutlu bir geleceği hayal meyal tasarlayabileceği bir alan dahi kalmıyor. Karar almamız gerektiğinde ya da yargıda bulunacağımız zaman, olayların duygusal boyutundan ziyade maddi yönüne daha çok odaklanma eğiliminde oluyoruz. Çünkü maddiyat ölçülebilirdir; entelektüel ve rasyonel değerlendirmeden daha kolay gelir.
psychologies.com
