by Psikoterapist Tuğba Kocaefe Bugün Aslında Dündü filmini izlemek için üç neden anlatıyor.
Mahsur kalmak. İçinde bulunduğumuz izolasyon ve sıkışma durumunda, farklı bir gözle izleyebileceğiniz “Bugün Aslında Dündü”, tam da dün ve yarın; yani geçmiş ve gelecek arasındaki yirmi dört saate sıkışmış olan Phil’in hayatına odaklanıyor. Phil, lineer zamanın yok olduğu, her şeyin aynı düzende, aynı noktada devam ettiği bu bir gün içerisinde mahsur kalıyor. Karlı bir günde kahramanımız istemediği yerde anlamadığı bir şekilde kapanıp kalırken, “Phil acaba iç dünyasının soğuk mevsiminde mi mahsur kalıyor?” diye düşünüyoruz. Dışarıya çıkış yolları kapalı olan bu kasaba, Phil’in karlar altında kalmış ve kimseyi içeri almayan iç dünyasını simgeliyor olabilir mi? “İçeri”de mahsur kaldığımız bugünlerde her birimiz kendi içimizde de sıkışıklık yaşamıyor muyuz?
Tekrar. Hayatta hepimiz zaman zaman aynı duyguları farklı ilişkilerde aynı yoğunlukta yaşarız. Hatta kişiler bile birbirine benzer; olayları bir yerden hatırladığımızı düşünürüz. Bu bilinçsiz tekrarlamaya zorlanma, her zaman bir umut barındırır; geçmişte çözülemeyenin bu benzer ilişkide çözüleceği varsayılır. Tekrarlamanın zamanı durdurmak olduğunu ve dönüşümün dondurulan bu anı çözümlemekle geleceğini fark ettiğimizde değişim başlar. Phil’in de bulduğu ani ve fırsatçı çözümler işe yaramayınca ve bunu fark edince dönüşümü başlıyor. Her günün “aslında dün” olduğu bu günlerde belki biz de gerçekten neyin tekrar ettiğini anlamaya çalışırsak, içimizdeki dönüşümü başlatabiliriz.
Temas. Hava durumu uzmanı olan Phil’in dünyasına dair önemli bir kareyi ilk sekansta görüyoruz; ekranda bulutlara uzanan enerjik Phil aslında mavi bir duvarın önünde yalnızdır. İnsanlarla ilişki kurma biçimi de belki böyle tanımlanabilir. Phil duygusal olarak uzak, mesafeli ve “havadan” bir ilişki kurar ve aslında bu ilişki biçimi onu yalnız bırakır. İç dünyasına kimsenin hikâyesini gerçekten almayan, dinlemeyen, fırsatçı çözümlerle hayatını geçiren Phil temas kurmaktan uzaktır. Çünkü temasın olduğu yerde kayıp olasılığı da vardır, benin sınırsızlığının kaybı ve ötekinin fark edilmesi de. Gerçek bir ilişki zaman zaman hayal kırıklığını da getirir. Sosyal mesafeyi sağlığımızı kaybetmemek için koyuyorsak, duygusal mesafeyi de iç dünyamızı kayıplardan korumak için koymuş olabilir miyiz?
HAROLD RAMIS
Yönetmenliğini Harold Ramis’in üstlendiği 1993 yapımı “Bugün Aslında Dündü” (Groundhog Day), BAFTA Ödülleri kapsamında En İyi Senaryo ödülüne layık görüldü ve İngiliz Ulusal Müzesi arşivine eklendi.
psychologies.com.tr
Not: Serinletici Sinema Kulübü’nün ilk filmi Groundhog Day‘i bir de bizden dinleyin…
