by Kahraman denilince akla hep mümkünse beyaz atlı, yakışıklı, bolca kaslı, belki biraz vahşi şövalyeler gelir. Kahramanlık her zaman yakışıklı bir adama bahşedilir. Çünkü bir kadın asla kendini kurtaramaz, kendine bakamaz, tek başına hayatını sürdüremez. Ya kötü adamların eline düşer ya kötü canavarların ya da dipsiz kuyuların… Onu mutlaka ve mutlaka ‘erkek’ bir savaşçı kurtarabilir.
Merdivensiz kuleye kim tırmanabilir? Tabii ki bir erkek. Etrafı canavarlarla çevrili bir şatoya kim girebilir? Tabii ki bir erkek. Tam karşısındaki kızın kalbine hançeri batıracakken yaşamını kim bağışlayıverir? Bir erkek. Ve pek tabii bir kadını sonsuz uykusundan kim uyandırabilir? BİR ERKEK. Şaşırmadınız değil mi? Çünkü erkekler bu dünyaya bir kahraman olmak için gelirler ve görevlerini layıkıyla yerine getirirler.
Onlar kahramanlık işleriyle haşır neşir olurken kadınlar da gerçek hayatın kahramanları olmuşlardır; fakat kimsenin bundan haberi yoktur. ‘Heroine’ güzel bir sinema terimidir; fakat çokça kullanıldığını göremeyiz. Çünkü kahramanlık gerçek hayatta olduğu gibi filmlerde de kadınlara biçilen bir rol değildir.
Sayılı kadın kahraman izleriz ya da okuruz hikayelerde. Her ne kadar kendilerince dünyayı kurtarmaya çalışsalar da yine bir erkek çıkagelir ve alkışı toplar. Haliyle yine başa geliyoruz: Neden asıl kahramanın kadınlar olmasına izin vermiyorsunuz?
Bir kadının günü kurtarabileceğine, NASA’da muhteşem bir fizikçi olabileceğine, başarılı bir voleybolcu ve aynı zamanda bir anne olabileceğine neden inanmıyorsunuz?
İnsanlık her ne kadar kadınlardan ümidi kesmiş olsa da biz kadınların, insanlığa dair umutları tükenmiş değil. İnatla bir gün kahramanlık pelerinini üzerimize geçireceğimiz ve övgüleri toplayacağımız günü beklemeye devam edeceğiz.
