by Serinletici Sinema Kulübü bu hafta umudunu kaybedenlerin yakasına yapışıyor. Hayata ve yağmurlu pazartesiye yenik düşen zavallı umutları bir bir toplayıp geri dönüşüme gönderiyor!
Haftanın filmi August Rush ise umutlarınızı güzellikler ve mucizelerle sarıp sarmalayarak size yenilenmiş, pırıl pırıl hayaller kazandırıyor!
İnanmak lazım. Bir şeylere…
Evan’ın yaşamı inanmaktan ibaretti. 11 yaşındaydı, kimsesiz çocuklar yurdundaydı ve tek bir dileği vardı: Ailesinin kendisini bulması… Ailesinin onu sevdiğine inancını hiçbir zaman yitirmemişti. Bir şekilde ayrı düşmüşlerdi; ama ne olursa olsun Evan’ı bulacaklardı. Anne ve babasının onu aradığına olan inancı bu küçük çocuğu yollara düşürdü.
11 yıl önce…
Lyla Novacek yetenekli bir sanatçıydı. Viyolonseli eline alıp çalmaya başladığı an dünya sessizliğe bürünür ve onu dinlerdi. Yeteneği mucizeviydi. Güzelliği destansıydı… Ne yazık ki hayatında eksik bir şeyler vardı.
Louis Connelly, gelecek vaat eden bir grubun gitaristiydi. Hem sesi hem de gitarı çalışıyla pek çok kişininin gönlünü feth etmişti. Ama mutlu değildi. Beğenilmek, hayranlara sahip olmak yeterli değildi. Aradığı ama bir türlü bulamadığı bir şey vardı.
Kader. Şans. Tesadüf. Ya da her neyse…
Lyla ve Louis’in yolu bir anda kesişiverdi. Birbirlerine baktıkları an hayatlarında neyin eksik olduğunu anladılar. Aşktı, ihtiyaçtı, yıllar yılı birbirlerine duydukları özlemdi. Ne şöhretleri ne de yetenekleri konuşulmamıştı, sadece ikisi vardı. Keşke hep öyle kalsaydı…
Kader. Kötü şans. Yanlış zaman. Ya da her neyse!
Birbirlerini buldukları an kaybetmekti belki kaderleri. Lyla ve Louis rüyadan uyanmışlar ve gerçek hayatlarına dönmek zorunda kalmışlardı. Bu bir tercih değildi. Mecburiyetti, aptallıktı ya da her neyse… İkisi de kendi yollarına gittiler. Ama beklemekten hiç vazgeçmediler.
Beklemek…
Lyla, Louis’in çocuğunu bekliyordu. Louis ise Lyla’nın buluşacakları yere gelmesini… Böylelikle zaman geçti. Lyla, geçirdiği kaza sonucu bebeğini doğum sırasında kaybetti. Louis beyaz yakalı başarılı bir plaza çalışanıydı. İkisi de kaybettiği mutluluğu aramakla uzun yıllar geçirdi.
Lyla, çocuğunun yaşadığına dair tuhaf bir inanç taşıyordu. Ne yazık ki haklıydı da. Babasının onun adına verdiği o acımasız karar Lyla’nın çocuğuyla yaşayacağı mutluluğu elinden almıştı. Evan ise bu sırada büyümekle meşguldü. Ve Tanrı vergisi bir yeteneği vardı. Tam anlamıyla bir müzik dehasıydı.
Zaman.
Lyla çocuğunu kaybettiğini sanarak 11 yıl geçirmişti. Louis’in ise ne Lyla’dan ne de çocuğundan haberi vardı. Aradan geçen on yılı aşkın süre, ikisi için de büyük bir kayıptı. Zamanın en iyi ilaç olduğu söylenir fakat Lyla ve Louise için zaman sadece büyük bir kayıptı. İkisi de zamanın onlardan çaldıklarına takılı kalmıştı.
11 yıl, 2 ay ve 15 gün sonra…
Anne ve babasından koparılarak yurtlarda büyümek zorunda kalan Evan için hayat hiçbir zaman kolay olmamıştı. Kısa yaşamı, annesi ve babasının yokluğu ile büyük bir hüzne dönüşmüştü. Kendini bildi bileli müziğin ona bir şeyler anlatmaya çalıştığına inanmıştı ve müziği takip ederek anne babasını bulmak için yollara düşmüştü.
Karşısına iyi insanlar da çıkmıştı, kötü insanlar da. Doğuştan gelen yeteneğini kıskananlar da olmuştu, kullanmak isteyenler de… Ama Evan hiçbir zaman vazgeçmedi. Ne müziğe olan bağlılığından ne de anne ve babasını bulma fikrinden. Hiçbir zaman vazgeçmedi.
Ve inandı. Müziğe her zaman inandı. Kimi insanların peri masallarına inanması gibi Evan da müziğe olan inancını hiçbir zaman yitirmedi. Müzik ona hissetmeyi, sabretmeyi, sevmeyi ve güçlü olmayı öğretti.
Evan Taylor (August Rush)’dan ilham alın… Müzikten asla vazgeçmeyin!
İyi seyirler…
Serinletici Sinema Kulübü puanı:
Fragman:
